Running Fingers Biografie - deel 2

Home

verder

1983 - Harry besluit zijn bas aan de wilgen te hangen, niet lang daarna besluit Charles  zijn geluk te gaan beproeven bij een band die meer optredens heeft dan RF. Peter gaat nu bassen, en Cock, die als roadmanager het repertoire van RF inmiddels kan dromen, neemt de drums over van Charles. Dit leidt tot de langst bestaande bezetting als 4-mans formatie. Peter zang/bas, Paul keyboard (nieuw aangeschafte Korg Polysix, een voor die tijd revolutionaire synthesizer) en zang, Jeroen slag/sologitaar en Cock drums. In deze bezetting neemt RF een nieuwe demo op (Octopus Studio Amsterdam). The Witch, Computer Age, The One. Protestoptreden RF voor Gemeentehuis ivm sluiting Oude Veiling.

1984 -Er wordt redelijk wat opgetreden,maar de optredens zijn kort, want er wordt ingezet op talentenjachten en niet altijd zonder succes. Zo wordt er in Utrecht in het Jacobitheater opgetreden en de finale gehaald. In het voorjaar wordt er gespeeld op Luilakpop op het Industrieterrein aan de Zwarteweg. Het blijkt dermate succesvol, dat de podiumspreker bij een sterk verzoek tot toegift van RF, de onsterfelijke woorden “Ze willen meer…… dus” uitspreekt. Hiermee duidende op het feit dat de organisatie niet om de toegift heen kon, terwijl daar op dat ogenblik gezien het drukke programma met vele bands, totaal geen tijd voor gereserveerd was. Anno 2007 heeft iedereen binnen de RF-kring het nog over die gevleugelde woorden.

Er wordt ingeschreven bij het Noord-Hollands Popcollectief, dat in het najaar voor (gesubsidieerde) optredens gaat zorgen, nadat de eerder genoemde demo bij dat buro in goede aarde was gevallen. Een van de bands die ook bij dat Collectief was aangesloten, was het toen nog niet zo bekende Ten Sharp.

1985 RF treedt via genoemd Collectief op in Obdam. Uitgerekend de avond van dat optreden breekt er een sneeuwstorm los boven West-Nederland. Alles dat fout kon gaan, ging dan ook niet goed: een krakkemikkig busje voor de apparatuur, zonder verwarming en ruitewissers, urenlang onderweg met zeer beperkt zicht voor uiteindelijk een anderhalve man en een paardenkop, die als dank bij aankomst riepen: “Wat zijn jullie laat”. Tijdens het optreden bleek hoe onvriendelijk het “publiek” gestemd was:

Paul kreeg onder het spelen en zingen telkens een muntstukje van 5 cent op zijn keyboard gelegd, tot hilariteit van het (zich) vervelende publiek. Tot overmaat van ramp moest er diezelfde avond/nacht nog gereden worden naar Haarlem, waar in de nachtclub van Ben Cramer nog een talentenjacht-voorronde moest worden afgewerkt. Een nog aardig optreden, met positieve kritieken van de jury (met name voor drummer Cock). Het leidde echter niet tot de finale en dat werd duidelijk gemaakt ook: terwijl RF nog op het podium stond op te ruimen, stond een deel van de apparatuur reeds op straat.

Na deze teleurstellende ervaringen nam Jeroen de beslissing om uit de band te stappen. Om telkens voor anderhalve man en een paardenkop te moeten spelen met een voor het publiek onbekend repertoire, gaf Jeroen geen voldoening meer. Maar wel de verplichting om nog een geboekt optreden af te werken.

Dit was in januari 1985 te Assendelft. Dat laatste optreden werd de afsluiting van de periode dat RF live optrad. Na de beslissing van Jeroen om RF te verlaten, vonden Peter, Paul en Cock dat het weinig zin had om energie te steken in het vinden en inspelen van een nieuwe slag/sologitarist. Jeroen wilde zeer zeker wel doorgaan met het samen spelen en kwam met het idee om een home-demostudio te bouwen. De RF live-spullen werden ingeruild, dan wel verkocht en er werd geinvesteerd in een 4 sporen taperecorder en mengpaneel. Vanaf februari 1985 werd er enthousiast gecomponeerd en geproduceerd. Eigen songs werden aan de lopende band in de huiskamer van een appartement in Kudelstaart opgenomen, af en toe onderbroken door het geluid van vliegtuigen. Daarbij huurde RF ook een zogenaamde galmveer om niet telkens in de badkamer te hoeven opnemen voor een beetje galm. Een en ander werd als demo opgestuurd, met de bedoeling als producerskwartet hits te scoren, al dan niet met ingehuurde muzikanten. Zo werd onder de naam Plant Project het nummer “Finding a new friend” uitgezonden in AVRO’s Zwevende Hemel met Birgit Ganzert, die de begeleidende brief van de ‘manager’ (RF zelf) van dat project voorlas, met daarin de melding dat toen deze ‘manager’ de song hoorde, deze steil achterover sloeg terwijl hij al zo’n last van rug had.

Een korte terugkeer van Charles Posdijk als studiodrummer op het nummer “You’re in my heart”, een ballade met een latin/bossanova-achtige feel.

 Tevens trad Plant Project op in Tony Boltini’s Pretpark, dat door de heren na hun bezoek aldaar werd omgedoopt in Tony Boltini’s Puinpark. Paul en Peter zongen daar op een talentenjacht live mee met hun eigen opgenomen tape.

Toen ze geheel onverwacht de finale haalden, was Peter op vakantie en viel Cock als ‘playback-gitarist’ in. Hilariteit alom toen Cock’s broer met diens gitaar in de trein zat en Cock zelf met mitrailleur op het podium verscheen…..

Daarnaast werd bij de entrée van het park de toegang tot de band ontzegd,ondanks dat de finale bereikt werd! “But we are the famous Running Fingers” klaagde Jeroen nog aan kassa, “niks mee te maken” aldus de kassiere, “twee gulden vijftig, anders kom je er niet in”. Prachtig, en waar gebeurd.

Najaar 1985: talentenjacht Start ’86 NCRV.

 Afronding van de zevende demo in 11 maanden tijd.

verder